Zoals altijd na een avond van opstellingen, is voor mij de dag erna een soort herbeschouwing. Het gaat vanzelf. Toen ik daarstraks in de tuin aan het bladerenvegen was bijvoorbeeld. Alsof alle indrukken nog eens langskomen en ik ze daarmee innerlijk verzamel tot één leerervaring. Ik hou er erg van wanneer ik verbanden kan zien in de schijnbare willekeur. Het geeft me een gevoel dat er een, weliswaar nog onbekende, route naar heelheid is.
Dat is ook het mooie van het opstellen: je kunt zien wat met elkaar verband heeft terwijl je het zo nooit had kunnen bedenken. Steeds weer is iemand verwonderd of zelfs verrast over wat zijn of haar opstelling laat zien. Ik hoor dan ook vaak zeggen: ‘dat wist ik niet!’. Vanuit ons denkende brein gezien klopt dit ook wel. Dat deel van ons bewustzijn maakt ook dat we volledig lijken te vertrouwen op alles wat we al weten. Het geeft ons de illusie dat we houvast hebben wanneer we ‘het’ weten. Het houvast zit hem dan in wat we al kennen. Dat biedt veiligheid. Daarmee kun je uitstekend overleven in de chaos van de willekeur die we soms ervaren in ons leven. We doen steeds wat we kennen. Totdat die strategie tekort schiet. En we het níet meer weten….
Gisteravond zag ik maar liefst twee prachtige voorbeelden daarvan. We werken met het opstellen van het verlangen (zie hiervoor een van de volgende blogs). Er vormde zich een opstelling van enkele innerlijke delen van de vraagstelster. Het leek tot een soort stilstand te komen. Overduidelijk zien we dan het ‘niet meer weten’ bij de persoon. Toen duidelijk werd dat dit slechts één deel was met die waarheid, kwam er ruimte voor het weggedrukte deel dat zó graag contact wilde. Terwijl de betreffende vrouw het zelf ‘niet wist’ heeft haar innerlijk van delen het steeds ‘ge-weten’. Door de opstelling werd dat zichtbaar. Zo raadpleegt ze nu haar eigen geweten! Het afgesplitste deel heeft zich opnieuw naar binnen laten halen. Datzelfde, zo kwetsbare, deel is nu her-innerd. Haar innerlijke systeem is nu een stukje meer heel.
Ik vraag me na gisteren niet meer af welke route naar onze heelheid leidt….
Niet ons weten maar ge-weten, niet het bedenken maar her-inneren.
Tags: opstellen van innerlijke delen afgesplitst deel heelwording