Het is alweer een jaar geleden, december 2017, dat er een toevalligheid op mijn pad kwam die mij aardig aan het schrikken maakte. Het had te maken met mijn blogs. Dat het toeval daarnaar verwees wist ik direct: Er was iets met auteursrechten (het zou me vijfduizend euro gaan kosten!) en een foto en een naar perfectie-strevende blogster. Dat was IK. Nu kan ik zeggen, Dat WAS ik. Het streven naar perfectie deed ik ongemerkt. Ik had mezelf al heel lang niet meer als perfectionist gezien. Ik streefde gewoon naar het optimale resultaat! Dat doe ik nog steeds en daar is ook niks mis mee. Wat in je bewustzijn is geeft je keuzevrijheid en dat is altijd weer een ervaring van groei. Echter in dit geval was iets nog duidelijk NIET in mijn bewustzijn….
Het optimale resultaat. Tja, maar volgens wiens boekje? Ik ben al in 2013 begonnen met bloggen toen ik mijn website liet maken. Van de web-ontwerpster leerde ik dat het maken van een blog een mooie manier is om steeds weer bezoek op je website te krijgen. En dat is dan weer gunstig voor je vindbaarheid. (Klopt dit wel?) Hoe het precies zit heb ik nooit begrepen; maar schrijven kan ik wel en ik ben dus gaan bloggen. Er was genoeg te bedenken aan onderwerpen die MEN zou willen lezen. Plezier had ik er nooit echt in, maar het werd een taak en die deed ik trouw. Met dit verschijnsel ben ik bovendien altijd al heel vertrouwd dus ik deed wat ik altijd deed: doen wat er gedaan moet worden. En daarmee was ik me tegelijk niet bewust dat ik iets belangrijks vergat. Iets wat mijn Ziel me juist wilde laten ontdekken.
Hier zocht ik een inhoud bij een vorm die ik al had. En ik had toch kunnen weten (als kenner van de grondbeginselen van het Jenaplan!) dat het echt andersom dient te zijn: dat er eerst inhoud is waarvoor je een vorm vindt om die te kunnen overbrengen. “vorm volgt functie”! Ik was dus aan het bloggen vanuit een taak die ik mezelf had gesteld en met het doel om mensen iets te kunnen aandragen waar ze iets aan zouden kunnen hebben. En dat moest (van mezelf) vervolgens ook iedere 1e dag van elke maand. En het was natuurlijk vooral de bedoeling om iets belangrijks te bieden. Voor de lezer. Met als nevendoel dat er meer bekendheid voor mijn website zou komen. Ik had de ‘vorm’ (compleet met een leuke foto via Google erbij…..) en zocht nog een inhoud. En die zocht ik buiten mezelf.
Kortom: deze taak die ik mezelf ten doel had gesteld, en die mij in de flow zou aan brengen, werd vooral een dwang. Energie gaat nooit stromen als die niet vanuit de bron, je eigenheid komt. Als er niet een oprechte impuls aan vooraf is gegaan is je inspanning altijd zwaarder. Want dan vindt je motivatie z’n oorsprong in je verstand. In je persoonlijkheid. In je aangeleerde zelf en dus juist niet vanuit je Ziel. Je Ziel wil jou zo veel mogelijk aanzetten tot ervaringen die tot inzichten, groei en je eigen kleur leiden. DAT zou je dus veel beter de ‘inhoud’ kunnen noemen. En hier was ik: blog-taak-gestuurd, gericht op een mogelijke behoefte van anderen en schrijvend over inhoud die eigenlijk al bestond alleen nu door mijzelf vertolkt.
Het bloggen ging ook lange tijd prima. Totdat ik me, tot overmaat van onbewustheid, waagde aan inhoud die niet bedoeld was om te vertolken maar juist om te praktiseren: de wijsheid die Meester Anton ons doorgeeft.* Toen dreef ik te ver af van mijn eigen Zielswens: het waarderen van mijzelf en alles wat ik ben. Met alles wat ik aan kennis heb verzameld, heb ik vooral ook ervaringen die ik op mijn pad op doe. Van iedere ervaring heb ik geleerd en daarmee weer inzichten opgedaan. Vaak gaan die inzichten over universele lessen en zijn dan ook herkenbaar voor andere mensen. Het pad van spiritualiteit is voor mij toch vooral het toelaten van het leven van dag tot dag en daarin toepassen van de inzichten die je hebt opgedaan. Bewust blijven. Zodat je in lastige situaties juist niet hoeft te doen wat je altijd al deed: je overlevingsgedrag is komt nooit vanuit je eigenheid. Spiritueel leven is het stilstaan bij wat er met je gebeurt en je laten raken in de betekenis die het voor je heeft.
Die dreigende bijna-boete van vijfduizend euro heeft mij geraakt. Ik heb gevoeld wat de impact was. Ik heb gezien waar het symbool voor stond. Ik besloot me te verweren tegen die claim en om te stoppen met bloggen.
Nu, een jaar en een aantal inzichten verder, merk ik dat ik toch wel een impuls heb om te schrijven. Omdat er nu duidelijk een inhoud is die ik graag wil delen. Namelijk dat wat ikzelf mee maak en hoe het leven mij raakt. Raakt in de betekenis die er kennelijk altijd onder zit. Het is een ander startpunt voor een blog. Het is nu geen taak. Het is nu iets wat ik ga doen vanuit een intentie van Zelfcompassie. Ik breng mezelf in, en dat doe ik op mijn eigen manier en vanuit mijn eigen waarheid. Meer dan kleur bekennen is er niet nodig voor een optimaal resultaat!
*Meester Anton: meer informatie vind je bij www.centrumvoorspiritueelinzicht.com
Tags: spiritualiteit eigenheid authenticiteit Zielswens bloggen