Impasse: een mooi woord voor vastzitten. Een positie die we doorgaans niet ervaren als iets moois. We zijn tenslotte zo vanzelfsprekend gericht op vooruitgang, flow, doelen, groei!
In de vraag ‘Hoe gaat het met je?’ zit al ingebouwd dat we ‘gaan’. Dat er beweging is. En het liefst antwoorden we dan ook met: ‘Het gaat goed. Laatst nog . . . gedaan en nu bezig met . . .’
Zeker is dit ook de optimale gang van zaken. One-liners zoals ‘Rust roest’ of ‘Stilstand is achteruitgang’ zijn er niet voor niets. Maar wat als het even niet echt loopt voor jou? Wanneer je even niet beweegt? Wanneer je weet dat je DIT niet meer wilt maar ook geen zicht hebt op wat dan WEL? Dan heb je te maken met een impasse. En ook die hoort thuis in je groeiproces. Je kunt het vastzitten dus ook benutten. Het ligt er maar net aan hoe je het bekijkt!
Volhouden als aanpakstrategie
Het is een typisch verschijnsel dat ik wederom bij mezelf tegen kom: als het een poosje duurt totdat ik iets heb overwonnen of aan het verdragen ben geweest komt er een onrust in me op. Of soms ook wel een gevoel van onvrede of zelfs liefdeloosheid voor mezelf. De laatste tijd besteed ik nogal veel aandacht aan het wennen aan mijn nieuwe situatie van alleen leven, en aan wat dat betekent voor mijn beeld over wie ik ‘dus’ ben. Daardoor komt er steeds vaker een gedachte langs die vindt dat het nu allemaal wel eens lang genoeg heeft geduurd. Er wordt een deel van mij erg actief in het mij aansporen om, nou eindelijk eens, te stoppen met wennen in actie te komen. Er een succes van te maken. De situatie beet te pakken en te zorgen dat ik mijn wens vervuld krijg. Natuurlijk weet ik dat dit deel van mij het goed met me voor heeft. Die vindt ‘Het is niet gezond om bij de pakken neer te zitten. Het is riskant om stil te vallen. Ik loop gevaar als ik niet ingrijp!’
Als ik er de spirituele coachkaarten op raadpleeg tref ik meerdere keren ‘houd vol’. Alsof het volhouden op zichzelf de juiste aanpak zou zijn? Het zet me in ieder geval stil bij de raadgevingen van dat aansporende (doelgerichte!) deel van mij.
Geen lente zonder winter
Terwijl ik geen idee heb waarom ik voorwaarts MOET, en wat ik er dan precies aan ga doen, ga ik kritiekloos mee in deze aansporingen. Ik weet dat ik iets wil afsluiten wat niet meer bij me past en me richten op het oppakken van het nieuwe in mijn leven. En toch voel ik dat ik vast zit. En de kaarten stellen voor dat ik nog blijf volhouden. Oftewel, het is nog geen tijd voor het volgende. Eerst is er nog ‘winter’ nodig voordat het nieuwe van de lente kan komen.
Precies zo is het nu ook zichtbaar in mijn tuin. Het is nu de tijd van bladeren die afsterven en van de boom loskomen. Van de sapstroom die terugloopt tot een minimum.
Daarmee zag ik opeens in dat ik in een typisch voorbeeld van ‘de impasse’ zit. Het groeiproces dat stil ligt. Eerst is tijd nodig voor gewaarworden wat je los laat. Merken hoe (moeizaam) het loslaten verloopt. En hoe het zich niet laat sturen, versnellen of begrijpen. Het gaat zelfs tot in je lijf te werk. En op alle niveau’s vraagt het dus je aandacht en tijd.
Wat ik bij een ander zo helder kan zien is bij mezelf kennelijk toch veel lastiger te signaleren. Het is net als met ogen: om zichzelf te zien hebben ze een spiegel nodig. Gelukkig weet ik daardoor dat er altijd beweging komt na de impasse. De impasse kondigt dus eigenlijk een belangrijke groei-beweging aan.
Je bestemming
Ik vergat dat wat ik meemaak een belangrijk onderdeel van het groeiproces is. Om precies te zijn een proces van overgang. Het afsluiten heeft zijn eigen verloop en tempo. Het toelaten van het nieuwe is niet alleen maar een kwestie van onze eigen beslissing. Het moet ook zijn eigen verloop hebben. Doorvoeld worden en opnieuw ingebed in je eigen begrip van je bestemming. Je bestemming kun je ook alleen maar volgen. Niet maken. Pas als je contact hebt met je bestemming kun je weten wat je werkelijk nodig hebt, wenst en verlangt. En tot die tijd is het stil. Keer je naar binnen om te voelen wat er is. Ontwar je gedachten en gevoelens. Laat je de tijd verstrijken. Hou je vol. Het gaat de moeite waard zijn……
Spirituele coachkaarten: ‘Coach je ziel naar wijsheid’ (Steven Smit, uitgeverij Akasha)
Tags: groeiproces vastzitten impasse