Wat je aandacht geeft groeit….. Klopt! Maar onlangs leerde ik dat er met die aandacht ook iets verrassends aan de hand is. Niet altijd is het verleggen van die aandacht helpend voor je. Is het negeren van iets wel op z’n plaats? En waar richt je je aandacht dan wél op? Is dat helpend voor je ‘geluksgevoel’ of is het juist een vlucht om iets belangrijks te vermijden?
Het diende zich bij mij aan met de pijn in mijn bovenarm die ik al maanden heb. Mijn benadering van fysieke pijn is altijd om het als een signaal te zien van iets in mijn innerlijk wat verstoord is. Wat ik doe of laat waarvan mijn ziel wil dat ik me er bewust van word. Zodat ik nog dichter bij mezelf kan komen.
Wat ik deed was het zoveel mogelijk negeren van die pijn. Of erover mopperen. Het werkte averechts, de pijn werd niet minder. Ik leerde dat ik niet alleen mijn aandacht moet richten op mijn doen en laten, maar toch ook juist (eerst!) op het vóelen van die pijn. Ik begon toe te laten wat ik eerder aan het negeren was en kwam tegen wat er nog meer te voelen was. Hoe ik de pijn beu ben, hoe het me hindert, dat het al té lang duurt, de frustratie van dingen niet zomaar kunnen en het voelen van het slachtoffer zijn! Dit zijn natuurlijk allemaal dingen die ik met mijn denken al gerelativeerd, beoordeeld of besloten had. Ik had een concept van mijn situatie en ik bleef denkend bezig over oorzaak/gevolg en de oplossing. In zo kort mogelijke tijd ervan afkomen. Ik stond helemaal niet stil bij de pijn op zichzelf en hoe die me raakte…
Het leermoment
Kort geleden leerde ik over de link die er is tussen persoonlijke vrijheid en de bereidheid om te voelen wat een situatie je doet. In mijn geval kan ik het beter andersom formuleren: Ik voel me in sommige situaties geleefd (gedwongen, gevangen) doordat ik dan niet gewaar ben van wat er precíes gebeurt. Het kan me dus ook niet raken op zo’n moment. Bovendien heb ik me, in plaats van situaties aangaan, bekwaamd in het ondergaan ervan. Omdat ze nou eenmaal gebeuren. Ik concludeerde ooit dat ‘slikken of stikken’ de beste strategie voor mij was. Laat staan dat ik leerde stilstaan bij gevoelens van tevredenheid, blij of genieten…. Ik merk dan dat iets in mezelf de aandacht ervan wegtrekt en verplaatst naar ‘ergens anders’. Naar het denken: de overtuiging die ik heb, wat ik verwacht of wil dat er gaat gebeuren, wat ik ervan vind of dat ik het goed begrijp enzovoort. In plaats van wat ik tegenkom te accepteren zoals het is, verzet ik me er als het waren tegen. Ik sluit me af. ‘Zo kan de verwarring me geen pijn gaan opleveren.’
Eckhart Tolle noemt dit ‘het verzet waarmee je het pijnlichaam voeding geeft’. Hoe pijnlijk is dat?!
Zonder het door te hebben (je bent onbewust) zitten we gevangen in de greep van het leven en we geloven dat we daarin zullen blijven.
Deze inhoud in een vorm gezet
Vanuit een onbewust moment dat impact op ons heeft, start er een vicieuze cirkel. Die cirkel doorlopen we omdat we er vertrouwd mee zijn. Het is ons onbewuste patroon van omgaan met iets dat we tegenkomen. Dat ‘iets’ zet ons in verwarring. ‘hûh?’ De cirkel gaat draaien en lijdt tot hetgeen je juist wilt vermijden: pijn.
Dit verschijnsel heb ik uitgedrukt in stappen. De stappen vormen de cirkel die blijft draaien: De cirkel van Vertrouwd. Er is gelukkig ook een sleutel om te breken uit die cirkel en te kunnen overstappen in een andere cirkel: De cirkel van Vertrouwen.
De stappen in de ‘Cirkel van Vertrouwd’:
1. De situatie heeft een impact op je. Je bent je er niet bewust van. Je komt in verwarring.
2. Vastzitten. Het effect van bevriezen of in routine handelen. Benadering van ‘toen en straks’.
3. Concept hanteren. Je eigen benadering erop loslaten. Wat je denkt van emoties, over scenario’s, beperkingen of oorzaak en gevolg. ‘Ooit zus, dus nu zó, Die doet zus, dus ik voel me zó’ Deze manier is je vertrouwd!
4. Uit contact zijn/niet voelen wat het je doet.
5. Niet accepteren wat er hier en nu is.
6. Verzet
7. Pijn. Zoals je die als jong kind al zó goed kende en niet meer wilt voelen.
1. Vanuit 7 kom je dan weer in 1 enzovoort…
De stappen in de ‘Cirkel van Vertrouwen’:
1. De situatie heeft een impact op je. Je komt in verwarring. Je bent je daar ook bewust van.
2. Zie dit als een kans. Ga waarnemen door te kijken, horen, voelen (sensaties, geen emoties). Wees je bewust van feiten zoals de ruimte waarin je bent en de eventuele ander(en).
3. Open staan. Bereidheid om iets te gaan ervaren.
4. Je laten raken. Het gevoel toelaten wat het je geeft.
5. Voelen wat het je doet. Zowel ‘moeilijke’ als prettige gevoelens: alles telt! Ook irritatie en dus ook plezier.
6. Erkennen van het hier en nu. Benadering zonder ‘toen en straks’.
7. Vertrouwen in ‘wat je meemaakt kun je aan’. Weten dat je bent als een diep meer. Wat aan de oppervlakte gebeurt verstoort niet de rust, kracht, het Zijn in de diepte.
1. Je hebt stap 7 ervaren en bent je ervan bewust dat de impact je oppervlakte aanraakt. De situatie heeft een impact op je, enzovoort…
De sleutel is dus het moment van impact! Van de verwarring. Ook al is die nog zo klein. (Je grijpt mis op je autosleutels, de auto vóór je rijdt te langzaam, je kind doet een grappige uitspraak, een roodborstje zit op ooghoogte) En dat bewust waarnemen. Soms lukt het om de cirkel van Vertrouwen in te gaan. Soms lukt het je (nog) niet. Het hangt samen met waar je aandacht heen gaat. Wat je aandacht geeft groeit. Des te belangrijker dat je je vaker bewust bent waar jouw aandacht heen gaat. Als je je concepten aandacht geeft ga je in je denken en raak je vast. Als het gevoel je aandacht krijgt is dat groei. Zeker wanneer je dat gevoel ook nog uiting kan geven. Elke keer dat het lukt is een stapje. Een stapje op weg van ‘geleefd worden’ naar leven in vrijheid. Van Vertrouwd (met je concept) naar Vertrouwen (in je diepste Zijn).
De uitspraak van Eckhart Tolle die ik aanhaalde, en ook de analogie van het meer met zijn diepte komt uit zijn boekje: ‘De kracht van het NU, in de praktijk’.
Tags: denken voelen patroon doorbreken pijn vrijheid bewustwording