Het is weer de eerste van de maand. Tijd voor een nieuw blog. Momenteel ben ik met mijn lief op reis door Noord Italië. En zoals zo vaak met een vakantie was er vooraf een boel werk wat af moest en lijstjes die afgevinkt moesten. Zo werkt dat bij mij wanneer ik onbewust ben en mezelf aantref in de sleur van alle dag. En het maken van een blog kwam er niet van; het was tenslotte nog geen 1 oktober. Die inspiratie daarvoor komt vast en zeker nog. Wat zou het fijn zijn als ik eenmaal op vakantie ben!....Eenmaal op vakantie merk ik dat op reis zijn helemaal niet zo fijn is! Het valt me op dat het reizen op zichzelf helemaal niet ontspannend werkt voor mij. Nu, na vier dagen en net aangekomen in hotel nummer drie, merk ik dat ik nog steeds die hoofdpijn en die pijn in mijn onderrug voel en nog steeds moeizaam mijn hoofd kan draaien . Vanwege die tentstokken die ik, ver voor de vakantie, in mijn nek heb opgezet. Om mijn hoofd omhoog te houden. Waar ik diep van binnen de wens had om mijn hoofd eens te laten rusten. Of zelfs hangen.
Neiging en impuls
Wat is dat toch? Die neiging om door te gaan met wat je dacht dat moest. Terwijl er kennelijk ook een soort onderstroom in mijzelf is die laat merken dat dit niet de weg is die mij verder brengt. Een impuls om bijvoorbeeld te rusten, spelen of iets totaal anders te doen dan wat op het lijstje staat. De neiging is duidelijk steeds de winnaar en kost mij energie. De impuls schuift naar de achtergrond maar is wel hetgeen mij blij zou maken. Waar ik de energievoorraad mee beheer. Wat me moeiteloos afgaat en bij me past. De neiging gaat altijd over de langere termijn. En over de aannames die ik erover heb. Als ik dit niet doe dan…..zul je zien dat….gaan ze vast en zeker….
De impuls is iets van het nu. Het staat in verbinding met je behoefte. Het is er echter alleen wanneer je je er bewust van bent. Wanneer je gewaar kunt zijn wat er in je leeft.
Keuzestress
Het speelt zich af bij het maken van keuzes. Een paar voorbeelden: Ook nu weer, in Italië, kom ik voor keuzes te staan. Nemen we nu een Italiaans ijsje omdat we er zin in hebben of omdat we nou eenmaal in de gelegenheid zijn (en straks niet meer??).
We krijgen een tip over een boottochtje naar een paar eilanden. Als we ter plaatse zijn zitten we eerst nog lang in de zon aan het water. Dan nog een lunch met koffie na, en we zuchten naar elkaar als het tijd is om zo’n bootje te nemen. Totdat we elkaar in de spiegel van de ander zien. Pffff, liever niet hoor. Ja, maar we zijn er toch voor gegaan? Dat is wat we op vakantie moeten doen! Van wie?
We rijden naar het volgende hotel en hebben de dag vóór ons. Het beste is om die zo goed mogelijk te besteden voordat we straks inchecken. Op de route erheen rijden we ons een paar keer vast in een poging om iets moois te gaan opzoeken. Dat is namelijk een stuk route dat we niet meer zullen zien. Maar we worden gestuurd door onze neiging en niet door onze impuls. Gestuurd door onze angst en niet door ons verlangen. Gestuurd door het normatief denken en niet door intuïtief te zijn.
Angst is normatief denken
Hier ontdek ik een wetmatigheid die ik al geruime tijd ken: wanneer ik me laat leiden door mijn angst lijken de dingen te groot en te moeilijk en ervaar ik de neiging om te vluchten. In TV-kijken, eten of mezelf forceren tot een taak die er ligt. Forceren en toch er niet toe komen om het te doen! Rond mijn veertigste was het zo erg met mij gesteld dat ik compleet stilviel, de hele dag negatieve zelfspraak hoorde in mijn hoofd en erg veel sliep. Nu weet ik dat ik het leven alleen maar volgens een norm hanteerde. Een norm die bovendien niet de mijne was! En nog steeds ervaar ik vaak dat ik normatief bezig ben en mijn angst leidend laat zijn in mijn keuzes. Het maakt én houdt mij onzeker.
Intuïtie
Ook ken ik het effect wanneer ik mijn intuïtie leidend laat zijn. Ik heb dan in een bepaalde situatie duidelijk een ‘ja’ of een ‘nee’ gevoel. Dat is er direct en duurt ook maar heel kort. Want ons brein neemt het gelijk over omdat het normen en criteria nodig heeft om te kiezen. Je intuïtie kent geen norm of oordeel. Dat is je innerlijk weten. Het stuurt je altijd goed. Ook al weet je niet waarom of hoe. En het is de juiste manier om je impuls te kunnen voelen. Wanneer je intuïtief kunt zijn voel je wat je impuls is en die kun je altijd opvolgen.
Misschien doe je dat niet gauw omdat je brein dan weer normatief werkt en iets als ‘raar’ bestempelt of je wijs maakt dat het fout gaat aflopen.
Je intuïtie zou je ook je onderbuikgevoel kunnen noemen. Het eerste gevoel of indruk. Wat er zomaar in je opkomt op het moment dat je het nodig hebt. Een gevoel van (on)behagen, een sensatie in je lijf (zere nek!) of zelfs een gedachte in taal die je overduidelijk hoort.
Je angst komt dus uitsluitend voort uit je gedachten (en oude programma’s die zijn gaan lopen). Je intuïtie komt uitsluitend voort uit je kern, je wezen, je ziel.
En daarmee ben je altijd in het moment, in het hier en nu, onderweg (in Italië) met als enige doel om ervaringen op te doen. Door ervaringen leren we. Niet door normen te hanteren en keuzes te maken op basis van angst voor wat gaat komen.
Mijn blog heeft inhoud gekregen. Op de eerste van de maand. Vanuit een impuls die ik had om te reflecteren op mijn ervaringen in deze reis. Terwijl ik de neiging had om er van af te zien ‘omdat ik nou eenmaal op vakantie ben’ en ‘omdat ik denk dat jullie daarover niet willen lezen’. Maar die impuls heeft me verder gebracht; jullie kunnen dit blog nu lezen en zelf beslissen wat je ervan vindt en ikzelf herstel bij deze mijn intuïtie weer in ere. Arrivederci!
Tags: intuïtie angst normatief denken impuls neiging