In het vorige blog beschreef ik een manier om je keuzes te maken op basis van je eigen innerlijke kompas. Zodat de keuzes die je maakt ook werkelijk bij je passen. En dat is weer van belang omdat ze je dan ook verder brengen in je groei naar de ‘ik’ die je in wezen al bent. Er is vaak al verwarring genoeg in het maken van keuzes. Alleen al omdat er allerlei belangen van anderen zijn en omdat er gevraagd wordt om argumenten die je niet zomaar hebt… Met het maken van keuzes en beslissingen is dat innerlijke kompas dus vooral belangrijk. Wanneer een keuze, wens of doel aan de orde is kunnen we niet zomaar alle beslissingen vanuit ons hoofd maken. Of door het gewoon te gaan doen met vallen en opstaan. Of zelfs maar alleen vanuit ons hart beslissen!
De cyclus van voelen,denken,doen,voelen (denken, doen, voelen….)
Alle drie de manieren zijn op zichzelf o.k. maar het meest waardevol wanneer we ze bewust na elkaar toepassen. Als een cyclus. Een cyclus die altijd eindigt met een gevoel. Het gevoel dat onze keuze bestendigt. Dát ga ik dus zó doen! Of Dát is het echt niet voor mij! En deze cyclus herhaalt zich totdat je ergens je rust in vindt en weet dat je er achter kunt staan. Of het nou een beroepsbeslissing is of het menu voor vandaag.
De cyclus, en dus ook de herhaling, loopt altijd in dezelfde volgorde: voelen, denken, doen, voelen. Je stapt in met je vraag of probleem in 1 van de drie vormen. Welke vorm maakt niet uit. Het ligt eraan wat voor type mens je bent. Of je eerste indruk een gevoel is, een gedachte of een ervaring waardoor je in de cyclus instapt. Denken, doen, voelen of Doen, voelen, denken, doen, voelen kan dus ook. Als je maar je eind-conclusie bereikt met als laatste stap voelen. Daarmee voel je wat je werkelijk wenst, wilt, gaat doen, verlangt, kiest etc.
Drie voorbeelden uit mijn praktijk
Kind: wil niet meer naar voetbal, (be)denkt dat voetbal niks voor hem is, bespreekt het met mama, (die laat hem er een poos over ‘mijmeren’ en 2x een training overslaan), kind voelt dat hij wel wil voetballen, denkt na over wat zijn gevoel betekent (voetbal is leuk maar niet in die zaterdagwedstrijden), stopt met die wedstrijden en wel trainen, voelt dat dit fijn is.
Vrouw: voelt een diepe aantrekking naar een man, denkt over eerdere gevoelens bij het vinden van haar partner, gaat daten en dat wordt een lat-relatie, voelt soms dat iets haar niet bevalt, denkt erover na in termen van zichzelf aanpassen, gaat aanpassingen doen (in haar gedrag en doelen), voelt dat het haar nog meer afgesneden laat voelen, gaat denken over het hoe en waarom ervan, verbreekt de relatie (=doen), voelt dat ze nog steeds ergens aan vast zit, denkt over het proces van loskomen, doet een werksessie met mij, voelt een dieper liggende oude pijn, denken raakt verward (wat betekent dat nou precies?), ….
Ik: zie een aankondiging voor een opleiding (die mijn aandacht trekt!), ga info verzamelen, voel dat dat me aantrekt, denk na over de waarde en betrouwbaarheid van dit gevoel en het nut van deze opleiding (ik besteed veel tijd aan argumenten!), schrijf me toch maar vast in voor de opleiding, voel dan dat het o.k. voelt, denk na over wat het fijne gevoel betekent (hoe weet ik nou of ik mijn gevoel kan vertrouwen?), ik raadpleeg nog de orakel-kaarten en voel dat het de juiste stap is. (ik denk na over waarvoor ik precies gemotiveerd ben en betaal het inschrijfgeld, voel dat ik er nog steeds achter sta, ik bedenk dat dit belangrijk kan gaan zijn, ik praat vaak over wat ik ga doen, voel dan dat ik er zin in heb… en inmiddels ben ik gecertificeerd Trance-practitioner! en geniet van wat ik ermee doe!
In deze voorbeelden zie je de afwikkeling van de cyclus. Het ‘doen’ kan ook betekenen dat je door iets simpels te doen (de afwas, tuinieren) kunt voelen hoe je erin staat. Het doen kan je ook een ervaring opleveren van dat je niet op het juiste spoor zit. Dat geeft dan weer een nee-gevoel en vervolgens blijf je de stappen doen totdat je rust of helderheid ervaart. Dat is trouwens lang niet altijd iets waar je blij van wordt of wat het je makkelijk maakt. Maar dat is dan weer een andere uitdaging; kan ik gaan staan voor mijn eigen verlangen?...
Ik heb geen argumenten, het voelt gewoon (niet) goed!
Wanneer je dit herkent zul je weten hoe moeilijk je het kunt hebben met je eigen keuze (innerlijke kompas) op te volgen. In een omgeving die iets anders verwacht of zelfs eist. We hebben nu eenmaal geleerd dat je je argumenten moet hebben wanneer je ‘dwars’ wilt liggen. Maar die argumenten maken nooit het verschil, overtuigen lokt alleen maar meer discussie uit. Die valkuil is dus heel handig om te kunnen zien. Vooral omdat er voor jou zelf toch al niet echt argumenten zijn die de doorslag geven: jij weet namelijk: ‘het voelt gewoon (niet) goed’. En precies dat klopt dan ook weer. Zo is het ook. Je maakt je keuze op je innerlijke kompas. Je zielsgevoel. Dat is al het argument op zichzelf! Het vraagt natuurlijk wel om trouw-aan-jezelf-blijven. Maar dat is wellicht een volgende uitdaging; omdat het iets nieuws voor je is. Het is zoals met alles wat je eerder geleerd hebt: Maak een begin en ga ervaringen verzamelen.
Mijn eigen argumenten maken het niet makkelijker!
Misschien ken jij jezelf als iemand die goed de nodige argumenten kan aandragen. Dan merk je vast ook hoe dat je wel helpt om tot een keuze te komen en die dan ook te gaan opvolgen. De vraag is of je dan ook jezelf een kans hebt gegeven om eerst iets te doen en vervolgens je gevoel daarover te checken. Het risico bestaat dat je blijft bij je keuze omdat je nou eenmaal je beslissing hebt bedacht. Je besteedt dan geen aandacht meer aan een nee-gevoel wat er misschien is. De kans is groot dat je dan (gelukkig) toch weer in een situatie komt waarin je je eigen kompas kunt raadplegen en tot een andere keuze komt. (Op je beslissing terugkomen bestaat!) De argumenten van voorheen zijn dus toch niet zomaar helpend geweest. Het is juist de combi van denken, doen, voelen die je verder brengt. Dat verklaart waarom je met je eigen innerlijke argumenten soms vast zit in het maken van een goede keuze. Om gek van te worden! Argumenten genoeg maar het voelt niet o.k. Het goede nieuws is dat je de tweespalt goed waarneemt! Dat je zowel je onderbewuste als je bewuste gewaar wordt. Je onderbewuste weet de juiste weg en je bewuste gaat als een wantrouwende waakhond met argumenten komen. Aan jou de taak om aan beiden aandacht te geven. En niet vergeten om hierin ook iets te doen.
Sensitieve kinderen en grote mensen. . .
. . .ervaren dat de wereld ze overdondert, en willen hun keuzeproces zuiver houden. Ze dienen steeds stil te staan bij de ervaring en de keuze van zichzélf. Daar is bewustwording en oefening voor nodig. Het vraagt jouw vertrouwen en tijd om ze daarin te begeleiden. Dat is een vorm van waarneembare ondersteuning. Wanneer jij woorden geeft aan het proces van voelen, denken, doen, voelen kan het kind (de ander) zich geaccepteerd voelen en bewust leren omgaan met zijn verwarring en zelfzorg en op het proces (cyclus) te vertrouwen.
Hoogsensitief is een label geworden. Wat of wie er precies onder valt kun je op heel veel manieren zien. In deze context wil ik het bekijken als een vermogen om veel prikkels op te pikken. En die prikkels leiden tot een gevoelssensatie. Allereerst zorgen de zintuigen voor prikkels die dan weer een gevoel oproepen. Er is zelfs een fysieke sensatie van ongemak mogelijk (bijvoorbeeld wanneer iemand luid en dominerend aanwezig is). Maar ook prikkels van stemming/emotie van buitenaf zonder duidelijke oorsprong worden opgevangen. Voor sensitieve mensen is het al moeilijk om te onderscheiden wat zich bij de ander of bij zichzelf afspeelt. Voor hen is het heel erg nodig om te leren omgaan met die grens tussen ik en ander!! Wanneer het uiteindelijk over hen zelf gaat is het heel wenselijk om te weten dat er een cirkel is van voelen, denken, doen, voelen. Daarmee kun je namelijk altijd in contact met je éigen kompas. Het vermindert de verwarring van andermans signalen; de ruis. Sensitieve mensen hebben extra bewust een leerproces te doen waarin ze verantwoordelijk leren (en durven en mogen) zijn voor hun eigen situatie en welzijn. Dat vraagt om het aanleren van een passende respons op ‘veeleisende’ situaties. Het kunnen voelen van ‘dit is hoe ik het wil’ en ‘dit is mijn ja (of nee-)gevoel’ is daarvoor een waardevol instrument.
Het vermogen (ability) om een eigen respons te hebben op de situatie = respons-ability. Dat begint met het kunnen kiezen vanuit je eigen innerlijke kompas. Of je dat nou ziet als een zielsgevoel of je onderbewuste, de intentie voor jou is dezelfde: ontwikkel jezelf en wordt meer en meer wie je bent.
Tags: zielsgevoel keuzes maken voelen,denken,doen innerlijk kompas sensitieve kinderen